لامسه یکی از اولین زبان‌هایی است که یاد می‌گیریم. زمانی که نوزاد بودیم، تماس فیزیکی محبت‌آمیز والدینمان احساس آرامش را برایمان به ارمغان می‌آورد و اکنون در بزرگ‌سالی، با در آغوش گرفتن محبت‌آمیز خانواده و عزیزانمان عشق و علاقه‌مان را به آنها نشان می‌دهیم. حالا کرونا همه‌چیز را عوض کرده است؛ از ابتدای همه‌‌گیری این ویروس، اوضاع برعکس شده است و با رعایت فاصله اجتماعی به دیگران نشان می‌دهیم که چقدر برای سلامتی‌شان ارزش قائلیم. البته این دوری از تماس فیزیکی می‌تواند آسیب‌زا هم باشد. در ادامه، این مسئله را بیشتر بررسی خواهیم کرد.
اهمیت تماس فیزیکی
درباره اهمیت تماس فیزیکی مطالعه معروفی در دانشگاه لس‌آنجلس کالیفرنیا انجام شد. بر اساس نتایج این مطالعه، زنان به 8 تا 10 لمس معنادار در روز برای ارتقای سلامت جسمی و عاطفی نیاز دارند. نتایج مطالعات دیگر نیز نشان می‌دهد که تماس فیزیکی اهمیت بسیار زیادی برای مردان، زنان، کودکان و بزرگ‌سالان دارد چون باعث ترشح اکسی‌توسین می‌شود.
در واقع یکی از روش‌های اصلی تولید اکسی‌توسین در بدن ما، تماس فیزیکی است. هنگام در آغوش گرفتن، گرفتن دست‌ها، نشستن در کنار یکدیگر و هنگام صمیمیت جنسی این ماده افزایش می‌یابد. این هورمون به ما کمک می‌کند با دیگران ارتباط بیشتری داشته باشیم و احساس صمیمیت عاشقانه، دوستانه و خانوادگی را تقویت کنیم.
متأسفانه وقتی سطح اکسی‌توسین بدن ما خیلی پایین می‌آید، می‌تواند بر سلامت جسمانی ما اثر منفی بگذارد. مطالعات نشان می‌دهند که کمبود اکسی‌توسین می‌تواند منجر به فشار خون بالا، اضطراب و افزایش استرس شود.
فاصله‌گذاری اجتماعی و افزایش محرومیت از تماس فیزیکی
به‌جرئت می‌توان گفت از زمان شیوع ویروس کرونا همه ما به روش‌های مختلفی با آن دست‌‌وپنجه نرم کرده‌ایم. علاوه بر نگرانی درباره ابتلای خودمان یا عزیزانمان به این ویروس، مجبور شده‌ایم با تغییرات ناگهانی سبک زندگی که بر ما تحمیل شده‌اند نیز کنار بیاییم. فاصله‌گذاری اجتماعی منجر به لغو جشن‌ها و رویدادها و کاهش چشمگیر مدت زمانی شده است که با دیگران می‌گذراندیم.
رویدادهای مجازی سریع بخشی از این فضای خالی را در زندگی ما پر کردند، اما به همان اندازه که برقراری ارتباط از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌تواند سرگرم‌کننده باشد، جلوی برآورده‌شدن نیاز ما به تماس فیزیکی را می‌گیرد.
این فاصله فیزیکی منجر به چیزی به‌نام «محرومیت لمس» می‌شود که به‌معنی کاهش چشمگیر یا حذف تماس فیزیکی است. در شرایط فعلی با تصویب قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی، تأثیرات محرومیت لمس در سطح جهانی گسترش یافته است و شامل افرادی در هر سن و طبقه‌ای می‌شود. این تأثیر به‌ویژه برای بزرگ‌سالانی که تنها زندگی می‌کنند، مانند جوانان مجرد و بسیاری از افراد مسن، بسیار مهم است. زیرا این گروه‌ها برای برآوردن نیاز به لمس فیزیکی، به تعامل اجتماعی خارج از خانه متکی هستند.
اثر محروم‌شدن از تماس فیزیکی بر کودکان
بر اساس پژوهشی در سال 2005، وقتی کودکان از تماس فیزیکی محروم می‌شوند، احتمال بروز خشم یا فکر خودکشی در بزرگ‌سالی آنها افزایش می‌یابد.
